پوریسم چیست؟
پوریسم چیست؟
Poorism شکلی از سفر است که به عنوان اصطلاحی در سال 2000 برای توصیف تورهای برخی از فقیرترین و از نظر اقتصادی محروم ترین مناطق جهان ایجاد شد. مردم ممکن است در یک تور فقیرانه که برای یک روز یا بیشتر طول می‌کشد شرکت کنند، یا حتی برخی برای اقامت در محله‌های بسیار فقیرنشین برای تجربه دست اول برخی از پایین‌ترین استانداردهای زندگی در جهان هزینه می‌کنند. منتقدان تمایل دارند این تورها را ضعیف بخوانند تا آنها را تحقیرآمیز بدانند. دیگران پیشنهاد می‌کنند که تورهای مناطق با فقر شدید، آگاهی اجتماعی را افزایش می‌دهد، و علاوه بر این، برخی از تورها سود خود را به خیریه اهدا می‌کنند. که از مردم در مناطق بازدید شده حمایت می کنند.
تورهای فقیرنشین در سراسر جهان و نه فقط در کشورهای جهان سوم برگزار می شود. برای مثال می‌توانید در محله‌های نیویورک در برانکس و شرق هارلم، در بلفاست، ایرلند، یا در روتردام، هلند، گشت بزنید. چنین تورهایی مردم را به دل جیب های فقیرانه شهرهای بزرگ و در برخی موارد مرفه می برد. این تورها ممکن است ذهن را از ویرانی فقر طولانی مدت، وضعیت اسفبار مهاجران یا اثرات جنگ بیدار کند.
تورهای فقیرنشین عجیب‌تر ممکن است از مکان‌هایی در هند، برزیل، بخش‌هایی از آفریقا و مکان‌های دیگر بازدید کنند. چنین تعطیلاتی، اگر بتوان آنها را چنین نامید، معمولاً شامل بازدید از مناطق مرفه تر و فرصت های تعطیلات سنتی منطقه ای است که مسافر قصد بازدید از آن را دارد. برخی از شرکت های تور، روابط خوبی با ساکنان محلی در مناطق فقیر نشین برقرار می کنند، به طوری که بازدیدکنندگان می توانند نه تنها مناطق فقیر را مشاهده کنند، بلکه با مردم محلی نیز صحبت کنند. متخصصانی که در تورها در مناطق کار می کنند، مانند پزشکان، ممکن است اطلاعات خاصی در مورد ساکنان ارائه دهند.
آیا آمازون واقعاً به شما قیمت رقابتی می دهد؟ این افزونه کمی شناخته شده پاسخ را نشان می دهد.
یکی از این شرکت ها، Reality Tours and Travel، آنچه را که آنها تورهای زاغه نشین داراوی، هند می نامند، ارائه می دهد که از آن به عنوان بزرگترین محله فقیر نشین جهان یاد می کنند. Reality Tours and Travel در وب‌سایت خود اشاره می‌کند که 80 درصد سود به خیریه‌های محلی تعلق می‌گیرد. این شرکت به طور فزاینده‌ای محبوبیت بیشتری پیدا کرده است، به خصوص از زمانی که مقاله‌ای در سال 2007 در مجله Smithsonian در مورد تورهای آنها و روند فقیرگرایی طولانی بحث کرد.
بازدید از مناطق فقیرنشین کاملاً جدید نیست. برای مشارکت در امور خیریه، مردم اغلب برای بازدید از محله های فقیر نشین در مناطق شهری خود دعوت می شدند. این یک ویژگی رایج بود که توسط چارلز دیکنز در رمان خانه تاریک در سال 1852 مورد تمسخر قرار گرفت. چندین زن پرانرژی «دلایلی» دارند که در آن سعی می‌کنند فقیرترین اعضای لندن را اصلاح یا اخلاقی کنند. جامعه برداشت دیکنز از این بازدیدهای خیریه این بود که گاهی فقرا را تحقیر می کردند و از شفقت و همدلی چشم پوشی می کردند. در چنین تورهایی یک کیفیت فضولانه وجود داشت.
همین استدلال علیه فقیرگرایی مدرن نیز مطرح شده است. آیا صرفاً یک سفر فضولی برای دیدن مردم در پایین ترین طبقات زندگی است؟ آیا دیدن کودکان گرسنه یا شرایط زندگی که به طور خاص بدترین چیزی است که می توانید تصور کنید، هیجانی دارد؟ دشوار است که بدانیم آیا این اتهامات معتبر هستند یا اینکه فقیرگرایی هدف نوع دوستانه تری را دنبال می کند. صرف نظر از جنجال ذاتی آن، این تجارت توریستی به سرعت در حال رشد است و آژانس‌های بسیاری برای ارائه تورهای مناطق فقیرنشین به راه افتادند. این سؤال باقی می ماند که آیا چنین تورهایی باعث تغییر جهان می شود یا کسانی که توانایی مالی سفر را دارند از کسانی که نمی توانند شرایط زندگی مناسب یا غذای کافی را داشته باشند، فاصله بیشتری خواهد گرفت.
